Прачытаў у Асі Паплаўскай чарговую дыфірамбу Някляеву з эпітэтам "пісьменнік еўрапейскага ўзроўню", быццам сам па сабе еўрапейскі ўзровень такі завысокі. А вось для мяне амерыканская літаратура вышэйшая, і По, і Кінг, і Сэлінджэр, і Твэн, і Купер, і Лондан... З еўрапейскіх жа (не рускіх), адзін Конан Дойл ды яшчэ ў дзяцінстве Андэрсан перавярнулі мяне. Ну пра ўзровень празаіка Някляева я ўжо выказваўся і ацэньваю яго невысока. Але ж Ася павінна б ужо навучыцца адрозніваць высокае мастацтва ад мёртванароджанага. Хаця б гэтаму навучыцца па першым часе няшкодна... Зрэшты, у каго навучыцца? І ці гэтаму магчыма навучыцца? А трэба. Для таго каб не ставіць на адну дошку Разанава і Някляева. Абсалютна розныя ступені адоранасці. Адзін арыгінальны ва ўсім, другі банальны ва ўсім, зацёртыя саўковыя тэмы ў паэзіі, мысленне плоскае, зямное, хоць і таленавіта, лірычна пададзенае. Дарэчы, зноў паўтораны штамп пра еўрапейскага ўзроўню паэта Разанава. (Цікава, як ён сам сябе вызначае?) Калі ўжо перастанем у рот "эўрапейцам” узрушана зіркаць? Ды хоць адзін заходні паэт наблізіцца да мудрасці і лаканічнага лірызму азіяцкага Амара Хаяма? Гэтыя пустаслоўныя Рэмбо, Бадлер, Верлен... Хм. Я не так добра ведаю сучасную еўрапейскую літаратуру, затое парадкам гляджу сучасны еўрапейскі кінематограф, які моцна саступае па ўсіх параметрах амерыканскаму. Так што, чым дыхаюць "эўрапейцы”, па фільмах выразна бачна. Поўная маральная дэградацыя, палавыя члены ў кожным фільме мільгацяць у кадрах няспынна. Член, голая задніца, голая задніца, член... Больш няма чаго сказаць-паказаць наследнікам Леанарда і Дантэ. Вырадкі вялікай цывілізацыі – вось што такое сучасная Еўропа. Згніла ўжо пад завязку, старэча: свяшчэннікі-жанчыны, епіскапы-гамасэкі, пустыя цэрквы, карыкатуры на прарокаў у часопісах... Свабода, ёрш тваю дваццаць. Ну і няхай. Таму, можа, Някляеў – сапраўды празаік еўрапейскага ўзроўню, "адзіны” ў Беларусі, як задзірыста сведчыць Ася?